Κεραμόπουλλος, Αντώνιος

(Κοζάνη 1870 – Αθήνα 1961). Αρχαιολόγος και εθνολόγος. Μετά την αποφοίτησή του από τη φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, συνέχισε τις σπουδές του στη Βιέννη, στο Βερολίνο και στο Μόναχο. Υπηρέτησε κατόπιν ως καθηγητής στη μέση εκπαίδευση μέχρι το 1903, οπότε ανέλαβε νομισματογνώμων στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Τον επόμενο χρόνο διορίστηκε στην αρχαιολογική υπηρεσία ως έφορος αρχαιοτήτων και υπηρέτησε σε διάφορες περιφέρειες. Το 1924 αναγορεύθηκε καθηγητής του δημοσίου και ιδιωτικού βίου των αρχαίων, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, έδρα την οποία διατήρησε μέχρι το 1938. Ήταν επίσης ακαδημαϊκός από το 1926 και μέλος ξένων ακαδημιών, αρχαιολογικών ινστιτούτων και επιστημονικών εταιρειών. Πολλές από τις περίπου 130 μελέτες του αναφέρονται στην επιγραφική και στη νομισματολογία. Άλλες εκθέτουν τα αποτελέσματα των αρχαιολογικών του ανασκαφών, ιδίως στην περιφέρεια και στην πόλη των Θηβών, όπου ο Κ. ανακάλυψε ένα μυκηναϊκό ανάκτορο, το λεγόμενο του Κάδμου, και το ιερό του Ισμηνίου Απόλλωνα. Τις σχετικές μελέτες του συγκέντρωσε αργότερα στα Θηβαϊκά (1917), ογκώδη τόμο που αποτελεί και το σπουδαιότερο έργο του. Επίσης, πραγματοποίησε ανασκαφές και αρχαιολογικές έρευνες στη δυτική Μακεδονία. Από το 1937 ασχολήθηκε εκτενώς και με εθνολογικά ζητήματα της Μακεδονίας. Καρπός των σχετικών μελετών του είναι το βιβλίο του Tι είναι οι Κουτσόβλαχοι (1939), στο οποίο υποστηρίζει πως οι Βλάχοι των ελληνικών χωριών είναι απόγονοι των Μακεδόνων που υπηρετούσαν στον ρωμαϊκό στρατό. Η γνώμη του έγινε δεκτή από πολλούς επιστήμονες. Σημαντική επίσης απήχηση είχε η ετυμολογία που πρότεινε για το εθνικό όνομα Βούλγαρος, το οποίο συσχέτισε με τους βουργαρίους, δηλαδή τους συνοριακούς φρουρούς της ρωμαϊκής εποχής.